مجله الکترونیک خوابگردها
آثار نویسندگان همراه با کتب مشترک و مجله الکترونیک خوابگردها
مجله الکترونیک خوابگردها
آثار نویسندگان همراه با کتب مشترک و مجله الکترونیک خوابگردهامهدی صابری-17
*1
می رَوَم اما نَپُرس ازمن کجا
می روم هر جا که باشد دلخوشی
صبر من آمد به سر از روزِگار
از جفا، ظلم و ستم، از حَق کُشی
می روم اما نپرس از من کجا
می روم جایی به غیراز این جهان
گَردِ پیری پیکرم را خم نمود
کم ندارد قامتم از یک کمان
می روم تنها به راهی بی عبور
چون در این دنیا کسی همراه نیست
من نوشتم بارها از درد خود
هیچ کس از درد من آگاه نیست
می روم تنها تر از تنها شوم
سرگذشتم مثل یک" ققنوس" شد
آنچه از دنیا نصیبم شد فقط
گریه، حسرت، ناله و افسوس شد
می روم اما نپرس از من کجا
می روم یک گوشه ای خلوت کنم
من برای دردهای بیشمار
می روم تا با خدا صحبت کنم
*2
من خسته شدم از غم.. انگار خدایی نیست
جز ناله ی من در شب.. اصلاََ صدایی نیست
من در شَبِ تاریکم .. فریاد زدم او را
شاید که ببیند او.. این بنده ی کمرو را
حتما که گنهکارم.. او کرده مرا تنبیه
یا اینکه به کوهی قُرص کَردَه ست مرا تشبیه
با حالتِ غمباری پیشش بِزَدَم زانو
یک دست به تمَنّا و آن دست دِگر پهلو
با بغض به او گفتم :از زندگی ام سیرم
یک مَردِ جوان بودم کردی تو چُنین پیرم
با گریه به او گفتم رَحمَت به کجا باشد؟
حیفَست دِلَکم قدری از غُصِّه رها باشد
هِی ضَجِّه زدم از غم هِی بغض فرو خوردم
من بارِ گناهم را در پیشِ خدا بردم
ان صحبت طولانی با گریه و خواهش بود
از سوی خدا بَر سَر دستی به نوازش بود
آرامشِ آن شب را هرگز نَبَرَم از یاد
با لطف خداوندم از غُصِّه شدم آزاد
با سجده ی طولانی در صبح دعا کردم
آن لحظه خدا را من صد بار صدا کردم
*3
هر چه گَشتم در جهان ' کَس یاورو غمخوار نیست
هیچ فردی فکرِ تسکین
بر دِلی بیمار نیست
تازه فهمیدم به دنیا ' هر که عاشق میشود
بینِ آدمها کَسی بیرحم
تر از دلدار نیست
این سخن را بشنوید از من ' تمام عاشقان
چون که عاشق میشَوی
سَهمَت به جز آزار نیست
تکیه کردم من به هر کس ' با سَر افتادم زمین
از برایِ من کسی هم
پایِ یک دیوار نیست
هر کسی دردی کِشَد باخود ' ولی من بیشتر
هیچ کَس مانند من از
زندگی بیزار نیست
گر چه غمگین میسُرایَم شعرهایم را ولی
خنده می آید به لب '
پیوسته و تکرار نیست
من برایِ قلبِ خود پیدا نکردم هیچ کس
پیشِ چَشمِ من رفیقی برتر از خودکار نیست
*4
شاید دِلَکم عروسکی از چوب است
بی شک که میان کودکان محبوب است
چون شاد شود کودکی از بازیِ دل
ان لحظه یقین حالِ دلم مطلوب است
*5
من امشب یک سخن باید بگویم
وَ دِینی را که دارم..
باز گویم
که من دلداده وَ مدیونِ اویم
تو همراهی بُکُن بَر
گفتگویم
نباشد کَس به دنیایم چو مادر
که دارد ارزشی مانند
گُوهر
چه شبهایی که با سختی و مِحنت
پرستارم شد او بی مزد
و مِنّت
عزیزی همچو مادر یک فرشته است
که جایش عرش والا و بهشت
است
وَ میدانم که مادر دُرِّ ناب است
کسی قَدرَش نداند
خوابِ خواب است
اگر خواهی تو غمخواری.. فقط او
ندارد هیچ وقتی.. خم
به ابرو
مُحِبَّت میکند تا پای جانش
ندارد هیچ کس ..حَتَّی
توانش
تمام صحبتم یک حرف ناب است
دَمی بی او به سر بردن عذاب است
*6
نِصفِ مَردُم غَرقْ در شادی و شور
نصف دیگر در به در دنبالِ نان
عِدِّه ای دنیایِشان شد یک بهشت
عِدِّه ای هم جِسمِشان همچون کمان
*7
دست بابا پینه دارد قلب او اَمّا امید
تلخی ِ ایّام کرده موی بابایم سفید
گر چه دارد بر لبش لبخند اَمّا غصه ها
قَدِّ رعنای پدر را چون کمان کرده دو لا
دوستت دارم پدر، هستی برایم بهترین
من شدم انگشتر و تو روی آن گشتی نگین
آرزویم بوده این تا از تو غمخواری کنم
تا زمانی زنده باشم من تو را یاری کنم
مینِشانم بر لبت در هر زمان لبخند را
در دعاهایت نَبَر از خاطِرَت فرزند را
شاعران بارها سرودند شعر در وصف پدر
من دعا کردم که باشد
سایه ات بر روی سر
بوسه بر دستت زَنَم مِهرَت مگر جبران شود
شعر زیبایی نوشتم تا لبت خندان شود
حرف های دل زیاد اَمّا به شعرم جا نشد
بر سَرِ ما نعمتی بالاتر از بابا نشد
*8
آدَم به راهِ عاشِقی هم کور و هم کَر میشَوَد
هر دِل که عاشق می شود چون دُرّ و گوهَر میشود
باید که از جان بِگذَری چون پا گُذاری این مسیر
لحظاتِ عاشق بی گُمان بادرد و غم سَر میشَوَد
درودبرشما شاعرارجمند